Ilja De Neve Band (B) Roots - Blues Missy Sippy Gent (04-12-2018) reporter & photo credits: Marcel info organisatie: Missy Sippy Gent info band: Ilja De Neve © Rootsville 2018

Weer een tijdje geleden dat wij nog eens naar de Missy Sippy waren afgezakt. Gezien streekgenoot Ilja De Neve te gast was en het toch wel een hele poos geleden was dat wij hem nog aan het werk hadden gezien, was dit het perfecte excuus om richting Artveldestad te rijden.

Waaslander Ilja De Neve moet je gaan zoeken in boogies en bars downtown. Daar waar het steeds goed toeven is en de lucht zwanger is van pre-war blues en old-time jazz. Hij is een pianist en zanger met het soort frasering en swing dat je eerder in New Orleans of Chicago hoort. Ooit was hij, als lid van de Wase bluesband Dirty Dogs, één van de jongste muzikanten ooit die op het Peer Blues festival speelde. Ondertussen schuimt hij als Ilias Scotch al 15 jaar lang de podia in binnen- en buitenland af. Niet enkel met zijn Engelse vrienden maar ook met zijn ander project “Scotch, no Soda”.

Zijn muzikanten zijn niet van de minste: gitarist Andrew Neate, drummer James Gulliver en bassist Colin Gibson hebben hun strepen verdiend bij Britse blues- en jazzlegendes als Ginger Baker, Gerry Rafferty, Trevor Watts, Shirley Bassey ... Geen blazers deze keer, die had Ilja thuis gelaten. Ik heb even nagekeken, en het was geleden van Blues in Schoten vorig jaar, dat ik de band nog aan het werk had gezien. Rockige gitaarblues, old school piano blues, New Orleans jazz, boogie-woogie, swing,… Ilja’s blues valt niet in één of ander hokje te vatten. Het is een smeltkroes van stijlen en invloeden. Hij maakt er een erezaak van om live steeds origineel uit de hoek te komen en als een kameleon zijn set te brengen met ruimte voor improvisatie, of het nu om eigen werk, dan wel covers gaat.

Weinig volk was er komen opdagen voor dit optreden. De Missy Sippy is dezer dagen wat moeilijk te vinden door de reeds opgesteld kramen van de komende Kerstmarkt, maar voor die hards is dit nog steeds een makkie. We werden niet ontgoocheld, hoewel het optreden met ietwat vertraging van start ging.‘Automatic Man’, nummer geschreven door Colin Gibson en welke ook op de plaat “Wama Bama Mama” staat opende de avond. We zouden in de loop van de gig nog een aantal nummers horen van deze schijf.

Bij wijlen waanden we ons in New Orleans met ‘Jungle Party’ van Professor Longhair. Het mocht ook eens trager met ‘Since You Ain’t Been Around’. Er werd geregeld ook eens gekozen voor pure instrumentale nummers zoals het schitterende ‘Moanful’, een nummer met een Afrikaanse twist, dat te danken was aan het fijne drumwerk van James Gulliver. De man is een bijna exacte kopie van Prins Harry mijn gedacht. Zeer goede drummer by the way, die de band een geweldige drive geeft. In ‘Maybe The Devil’ mochten Colin en James zich uitleven met een solo en een pittige boogie sloot het eerste gedeelte af.

Na een, in mijn ogen, wat lang uitgesponnen pauze, werden de debatten hervat met ‘I Know She Will’ een knap nummer, met veel lapsteel, van de hand van wijlen Big Bill Broonzy, waarna de geest van Billie Holiday ronddwaalde in de kroeg met het nog steeds aangrijpende ‘Cocaine Blues’. Wel wat klassiekers op een rij en gezien driemaal scheepsrecht is, kregen we er nog ‘Hard Time Killing Floor’ van Skip James er boven op.

Het is een feit dat Ilja De Neve een schitterend muzikant is en blijft. Een man met passie voor de muziek die hij brengt, weze het nu blues, boogie of old school New Orleans Jazz. Met de muzikanten waarmee hij zich heeft omringd, klikt het als geen ander en dat was ook te zien aan de “leute” die de gasten hadden op het podium. Uitgemeten gitaarsolo’s, een knappe bas op de achtergrond en een drummer die zonder moeite de roffels uit zijn mouw schudt. Eén van de beste die ik de laatste tijd heb bezig gezien en gehoord.

Ik was nog getuige van een schitterende ‘Is That rain In Your Shoes’, maar moest daarna jammer genoeg de joint verlaten, wegens al te vroege verplichtingen op woensdagochtend. Weer een fijn optreden daar in Gent en weer het zoveelste bewijs dat er in ons land héél veel talent rondloopt. See you next time folks !!

Marcel